پادشاهان مامبو

مي دوني! "عشق" و "رهايي" دو معنايي هستن كه انسان، از روز ازل داره براي رسيدن بهش مي دوه و هنوز بهش نرسيده.
و در اين ميان قهقهه ي اروند در ساعت چهار و نيم صبح در ميان خواب مي تونه چنان مستت كنه كه درد نرسيدنها به "عشق" و "رهايي" رو مرهمي باشه؛ مثلِ لبخند نستور، كه سزار رو مست مي كرد.
گمانم نيست كه اين قهقهه و اون لبخند، افيون باشه تنها.