۱۳۹۱ تیر ۱۱, یکشنبه

افغان دخت ِ بی پروای محصور


پیچیده اَندت میان ِ ردای ِ آبی ِ چرک / و آسمان را / روبنده ای چارخانه / دزدیده از نگاه ِ بنفش ت / دردت به جانم / افغان دخت ِ بی پروای ِ محصور / بیا بفشارم ت در آغوش ِ اسیرم / زیر ِ سیاهی ِ چادر / تنگ بفشارم ت به دردم / تن ت می سوزد و تنم / به امر ِ "ملا عمر"های ِ داغ به پیشانی / "ملا عمر"های ریش / ته ریش / کت و شلوار / "ملا عمر"های خانه ی من، تو، اوی ِ همسایه / دردت به جانم / بیا / تنگ / بفشارم ت به دردم / به شعار ِ روی لبم / و به شعر و تن ِ مدفون م زیر تل ِ سنگپاره های آتش / در گودال های تا سینه / افغان دخت ِ اسیر ِ آتش های ناپاک / در شهر ِ کهنسال ِ آتش های ِ پاک / به بهای ِ تجاوزهای مردانه / بیا بفشارم ت به دردم / تنگ / گریه کنیم / تاریخ ِ مشترک ِ دردهایمان را// "سین لام شین"