به شكوفه ها، به باران

استاد شفيعي كدكني هم فرار مغزها شد.
شاملو گفت: چراغ من در اين خانه مي سوزد؛ نرفت تا دق كرد و مرد.
استاد شفيعي كدكني را سر نماز ديدمش؛ نه در كلاس درس و نه در هنگام سخنراني. بيشتر از سنش پير شده بود و رخسارش مي درخشيد در سفيدي و سرخي.
يادگاري كه از او دارم، اين است كه گفت: فارسي را خوب مي داني دختر جان! انگار دنيا را دادند به من آن موقع.
فكر مي كنم به اندازه ي او دلبستگي دارم به خاكم و شايد نه بيشتر.و مي گويم: خوب كردي استاد! اگه صداي منو مي شنوي، به شكوفه ها، به باران، برسان سلام ما را!