1- تا امید زنده ست، می شه زندگی کرد. حتا امید به اینکه بالاخره یه روز همه چی تموم می شه. به شرط اینکه این تموم شدن، رسیدن به نیستی مطلق باشه.
2- "آنها" نمی شی و هیچ تلاشی برای این شدن، به نتیجه نمی رسه. چند بار برات پیش اومده نبودنم چنان مستاصلت کنه که بخوای حجاب تن رو بدری؟ اصلن پیش اومده؟
3- سرگیجه این بار باید این سرگشته رو به خلأ جاویدان ببره؛ اگه نه، فلسفه ی وجودیش زیر سوال می ره. درست مثل خودت؛ هی! تو!
4- این هم یه جور بهاره.
5- پایان.
۴ نظر:
اومديم و فردا من افتادم مردم! ديگه نميشه زندگي كرد؟
پايان يعني چي؟
مسلمن نيستي مطلقه! به قول پارتنر دلپذير ِ من فكر كن غير از اين باشه!!!!
اگه یه روز همه چی تموم شه به چی امید ببندیم؟
اگه امید نباشه چی ؟ شاید زندگی نباشه اما نفس هست لعنتی .
" من یک زنم" ، با پستی جدید منتظر نظرهای شما هستم
ارسال یک نظر